Την
πρόθεση της Κυβέρνησης να δημιουργήσει ασφαλές διαπραγματευτικό
πλαίσιο επίλυσης για το Κυπριακό στο οποίο τον πρωτεύοντα ρόλο θα
έχουν η ελληνοκυπριακή και η ελληνοτουρκική πλευρά, εκφράζει η
Μαριλένα Κοππά. Σε αποκλειστική της συνέντευξη στο "P.D" και τον Δημήτρη
Μωραΐτη, δηλώνει υπέρ του δικαιώματος ψήφου των μεταναστών
κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις, εμφανίζεται αισιόδοξη ως προς
την εφαρμογή της συνθήκης της Λισσαβόνας και αποκαλύπτει πτυχές της
πολυπολιτισμικής της προσωπικότητας μιλώντας για την ένταξη των
Δυτικών Βαλκανίων στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
- Είστε Ευρωβουλευτής, είστε επίσης μέλος της Εθνικής Επιτροπής
Μεταναστών και μέλος της Ομάδας Εργασίας του ΠΑΣΟΚ για τους
μετανάστες. Συμφωνείτε με το δικαίωμα ψήφου στους μετανάστες, και αν
ναι, γιατί;
- Θα έλεγα ότι το μεταναστευτικό έχει μέχρι σήμερα τεθεί μόνο ως
ζήτημα ασφάλειας ή εργαλειακά, με το ερώτημα εάν οι μετανάστες είναι
χρήσιμοι ή όχι. Όμως, το μεταναστευτικό ζήτημα αφορά πρώτιστα την
κοινωνική μας συνοχή. Η άποψη μου είναι ότι εάν οι μετανάστες δεν
αποκτήσουν πολύ σύντομα προσωπικό διακύβευμα στην συνοχή του
κοινωνικού μας ιστού, μπορεί οι φοβικές κραυγές της δεξιάς να
αποτελέσουν αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Θέλουμε μετανάστες με
οικογένεια, με παιδιά που έχουν δυνατότητες κοινωνικής ανέλιξης και,
φυσικά, κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις, δικαίωμα ψήφου έτσι
ώστε να έχουν κάτι να χάσουν εάν αυτή η κοινωνία δεν συνεχίσει να
είναι παραγωγική, αλληλέγγυα και συνεκτική. Δεν υπάρχει τίποτα πιο
επικίνδυνο από ανθρώπους που δεν έχουν τίποτα να χάσουν.
- Η Ελλάδα ήταν από τις πρώτες χώρες που επικύρωσε τη Συνθήκη της
Λισσαβόνας. Η Ισπανική Προεδρία θα θέσει σε εφαρμογή τη συνθήκη.
Πόσο αισιόδοξη είστε ότι θα τα καταφέρει;
-
Η Ισπανική Προεδρία θα έχει θετική στάση έναντι της Ελλάδας, κυρίως
επειδή ως κράτος αντιμετωπίζει παρόμοιες προκλήσεις σε κάθε επίπεδο.
Βέβαια, η εφαρμογή οποιασδήποτε συνθήκης δεν αφορά την εκάστοτε
Προεδρία αλλά το σύνολο των κρατών μελών. Από αυτή την άποψη, η
Ισπανική Προεδρία θα έχει να αντιμετωπίσει μόνο "τεχνικού είδους"
προκλήσεις, αφού οι κρίσιμες πολιτικές μάχες έχουν δοθεί.
- Ο Πρωθυπουργός έχει θέσει ημερομηνία-ορόσημο το 2014 για τη
διεύρυνση της Ε.Ε. προς τα Δυτικά Βαλκάνια (ατζέντα 2014). Δεδομένων
των αλλαγών που πρέπει να πραγματοποιήσουν οι χώρες αυτές σε τομείς
όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, σχέσεις καλής γειτονίας κτλ., νομίζετε
ότι είναι ρεαλιστικός ο στόχος;
-
Οι στόχοι είναι πάντα τόσο ρεαλιστικοί όσο και η κινητοποίηση που
επιφέρουν με σκοπό την επίτευξη τους. Είναι γεγονός ότι η πολιτική
διεύρυνσης αποτελεί σήμερα το πιο αποτελεσματικό - αν όχι το μόνο -
"όπλο" της Ε.Ε. που της επιτρέπει να καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την
τροχιά πολιτικού μετασχηματισμού των Βαλκανίων. Όμως, εάν
παραμείνουμε σε ρητορικά σχήματα "προοπτικής", αυτή η δύναμη
επιρροής αποδυναμώνεται. Πέρα από τη συμβολική της βαρύτητα, η
συγκεκριμένη ημερομηνία (2014) λειτουργεί ως κινητήριος μοχλός για
να επισπεύσει διαδικασίες που δε μπορούμε να αναβάλουμε. Υπό αυτό το
πρίσμα, το 2014 είναι αρκετά μακριά αλλά και αρκετά κοντά. Σε κάθε
περίπτωση, δεν μπορούμε απλά να ευχόμαστε ότι ζητήματα όπως η
βιωσιμότητα της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, η ολοκλήρωση της Βαλκανικής
αγοράς, η ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης, η ανάσχεση της φτώχειας,
η καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος, η διαχείριση φυσικών
πόρων, θα επιλυθούν ως δια μαγείας. Χρειαζόμαστε ένα νέο όραμα για
την περιοχή και αυτή η κυβέρνηση το έχει.
- Βλέπετε λύση στο Κυπριακό ως το τέλος Απριλίου του 2010; (πριν
τις εκλογές στα κατεχόμενα). Μπορεί να υπάρξει ειλικρινής διάλογος
μεταξύ των δυο κοινοτήτων χωρίς άνωθεν παρεμβάσεις (Ελλάδας -
Τουρκίας) και αυστηρά χρονοδιαγράμματα; (Μπαρόζο - Γκιούλ).
-
Δεν θέλω να απαντήσω στο ερώτημα που αφορά τη συγκεκριμένη
ημερομηνία του Απριλίου, επειδή αυτό θα ήταν ενάντια στην αρχή "η
Λευκωσία αποφασίζει και η Αθήνα ακολουθεί". Όμως, σήμερα υπάρχουν
μία σειρά από συγκεκριμένες συνθήκες που συντείνουν στην επίλυση του
Κυπριακού. Αυτό σημαίνει ότι τους επόμενους μήνες θα έχουμε πλήθος
ευκαιριών αλλά και πιέσεων προκειμένου να έχουμε πρόοδο. Σε
κάθε περίπτωση, η εκτίμηση μου είναι ότι οι άμεσα ενδιαφερόμενοι
στην Λευκωσία και τα κατεχόμενα δεν πάσχουν από έλλειψη ειλικρίνειας
αλλά από στενά περιθώρια δεσμεύσεων, τόσο έναντι "τρίτων" όσο και
έναντι του εκλογικού σώματος που νομιμοποιεί τον εκάστοτε
διαπραγματευόμενο. Αυτό είναι άλλωστε το κριτήριο "στενότητας" ενός
χρονοδιαγράμματος. Από την πλευρά μας, είμαστε εδώ να δημιουργήσουμε
ζωτικό χώρο διαπραγμάτευσης για την Κυπριακή Δημοκρατία με όποιο
τρόπο μας ζητηθεί. Η Αθήνα θα αποτελεί μέρος της λύσης, η Λευκωσία
όμως θα ορίσει την λύση.
- Αν μπορούσατε να κάνατε μια μεγάλη αλλαγή στην πολιτική που
ακολουθεί η Ε.Ε. ποια θα ήταν;
-
Υπό την ηγεσία σοσιαλιστών η Ευρώπη καθιέρωσε τα ταμεία σύγκλισης,
δηλαδή ένα αναδιανεμητικό μηχανισμό αλληλεγγύης που αποτελεί το μόνο
εργαλείο που έχουμε σήμερα για την επίτευξη διακοινοτικής κοινωνικής
συνoχής και, τελικά, προώθησης του στόχου της σύγκλισης. Είναι
σήμερα σαφές ότι χρειαζόμαστε ισχυρότερους μηχανισμούς αλληλεγγύης,
αφού η Συνθήκη του Μάαστριχτ που θεμελίωσε την οικονομική μας ένωση
διαπνέεται από ένα άκρατο πνεύμα νεοφιλελευθερισμού που είναι σήμερα
ιστορικά χρεοκοπημένο. Για παράδειγμα, πιστεύω ότι είναι τουλάχιστον
αστείο η κάθε χώρα μέλος της ΟΝΕ να αντιμετωπίζεται ως "κρίκος" τον
οποίο μπορούν οι αγορές να επιβαρύνουν με κερδοσκοπικά παιχνίδια.
- Κυρία Κοππά, ας μιλήσουμε λίγο για εσάς. Ξέρετε, ο κόσμος θέλει
να γνωρίζει και την ανθρώπινη πλευρά των πολιτικών. Τι θα θέλαμε να
γνωρίζουμε το οποίο δεν είναι γραμμένο στο βιογραφικό σας;
-
Θεωρώ ότι το προσωπικό είναι πολιτικό. Οι οικογενειακές μου ρίζες
απλώνονται σχεδόν σε ολόκληρη τη βαλκανική: ελληνική μειονότητα στην
Αλβανία, στη Βουλγαρία και στη Κωνσταντινούπολη, αλλά και Ήπειρο και
Κέρκυρα. Τα Βαλκάνια δεν είναι για εμένα επιστημονικό πεδίο αλλά
βιωματικός χώρος.
- Ποιο νομίζετε, ότι είναι το κυριότερο κίνητρο στην πολιτική;
-
Η ανάγκη να αλλάξεις τον κόσμο.
- Τι σας αρέσει να κάνετε στον ελεύθερο χρόνο σας;
-
Να ανακτώ το χρόνο που χάνω με τα παιδιά μου, όταν δεν έχω ελεύθερο
χρόνο.
- Ποια είναι η μεγαλύτερη αδυναμία σας;
-
Η αφηρημάδα μου.
- Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο, έργο, τραγούδι, ζωγραφικός
πίνακας, συγγραφέας, ηθοποιός;
-
Βιβλίο: "Καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς" του Χρόνη Μίσιου, επειδή μου
θυμίζει ότι η δημοκρατία δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη αλλά,
επίσης, ότι το χιούμορ είναι απαραίτητο για την επιβίωση μας.
Έργο: "Underground": Επειδή εκφράζει το βαλκανικό πολιτιστικό και
πολιτικό σουρεαλισμό και κάνει κάθε ένας από εμάς σε αυτή τη
γειτονιά να νιώθει "σαν στο σπίτι του".
Τραγούδι: "One" (στην έκδοση του Johny Cash): Επειδή με συγκινεί
πάντα...
Πίνακας: Η Δανάη του Klimt. Με ηρεμεί.
Συγγραφέας: Kazuo Ishiguro: Επειδή κάθε του χαρακτήρας μοιάζει να
έχει μία πραγματική ζωή.
Ηθοποιός: Steven Berkoff: Γιατί είναι μία ιδιοφυΐα συναισθηματικής
νοημοσύνης.
- Έχετε κάτι να μου πείτε, προτού κλείσουμε αυτή τη συνομιλία; -
Μάλλον θα τα ξαναπούμε...
Την
πρόθεση της Κυβέρνησης να δημιουργήσει ασφαλές διαπραγματευτικό
πλαίσιο επίλυσης για το Κυπριακό στο οποίο τον πρωτεύοντα ρόλο θα
έχουν η ελληνοκυπριακή και η ελληνοτουρκική πλευρά, εκφράζει η
Μαριλένα Κοππά. 